Και κάπου εδώ προσγειώνεσαι
στην πραγματικότητα σου
την απόλυτα δική σου.
Ναι, αυτή που νόμιζες ότι θα αφήσεις πίσω
και θα γυρίσεις άλλος άνθρωπος να την αλλάξεις εντελώς.
Άλλαξες εσύ αλλάζει κι αυτή νόμιζες ε;
Όχι αγάπη μου,
πρέπει να κουνήσεις και τα χεράκια σου για να αλλάξει.
Κάνε και δύο τρεις απλωτές πια,
κάπου εδώ προσγειώνεσαι θες δεν θες.
Είπες να γράψεις σε άλλες γλώσσες
να σε καταλαβαίνουν και άλλοι λαοί
σε άλλα μέρη.
Γιατί από αυτά δεν είδες χαΐρι.
Γιατί εδώ δεν ένιωσες να ανήκεις αρκετά.
Λες και πρέπει να ανήκεις όπου πας?
Ξέρω 'γω…
Τουλάχιστον ας ανήκεις εκεί που είσαι
κι αν όχι
να πηγαίνεις εκεί που ανήκεις
αλλά πρώτα
πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι
και για να το μάθεις
πρέπει πρώτα να χαθείς.
Οπότε χάσου
αλλά με φίλτρο.
Γκρίνιαξε
μα άκου και τον φίλο
που σου λέει δεν πειράζει
εγώ είμαι εδώ
κι ας μου λες να φύγω.
Κολύμπα μακριά
να πιάσεις τον ήλιο που πέφτει
κι όταν κουραστείς
απλά θυμήσου
να γυρίσεις σπίτι το πρωί.
Θα είμαι εκεί
να σε πάρω αγκαλιά
να ανακαλύψουμε μαζί
τις νέες αποχρώσεις του δέρματος σου.
Όμορφο θα 'ναι
στο λέω εγώ.
Όμορφο θα είναι γιατί είναι δικό σου.