Στημένα καλοκαίρια 

Καλοκαίρι!

Η εποχή όπου οι θρησκευτικές γιορτές και τα πανηγύρια
ακολουθούν το ένα το άλλο, χωρίς σταματημό.
Πανηγύρια γεμάτα ψέματα και υποκρισία
με ανθρώπους έτοιμους να κρύψουν τον πόνο τους
στα βουητά και στα μεθύσια.
Με ανθρώπους διαθέσιμους να φορέσουν
ένα ψεύτικο χαμόγελο ως μάσκα
και να πληγωθούν με ανούσιες αγκαλιές
για να περάσουν καλά με τους άλλους,
αυτούς που τους συκοφαντούν                                                                                                                                  και τους ντροπιάζουν σε κάθε ευκαιρία.
Ανθρώπους που τρώνε τις σάρκες αθώων ζωών
για να καλύψουν τις πληγές της δικής τους σάρκας
που την κατασπάραξαν επειδή τόλμησαν
να διεκδικήσουν να ζήσουν ευτυχισμένοι
και όχι υπάκουοι στα "πρέπει" της οικογένειας και
των συγγενών.

Πανηγύρια στημένα από την Εκκλησία.
Μια εκκλησία που δεν σταματά να αφορίζει την ευτυχία.
Πιλάτες, γιόγκα, διαλογισμός,
ακόμα και τη σεξουαλική επιθυμία,
την πηγή της ζωής δηλαδή.
Αναγκάζει νεαρά παιδιά να κάνουν λιτανείες
ώστε να περάσουν στις πανελλήνιες,
ενώ δεν σταματά να μας σταυρώνει.
Τα καρφιά που μας μπήγουν είναι φτιαγμένα                                                                                                          από τα λάθη, τις άσχημες εμπειρίες και τα διαλυμένα όνειρά μας.

Και το ονομάζουν λύτρωση.

Ένα μάτσο ρασοφόροι με γένια που μας μαθαίνουν
να σκύβουμε το κεφάλι στην εικόνα ενός προσώπου
αντί να ακολουθούμε τις διδαχές του.