Κορμιά βρεγμένα,βαριά από το αλάτι,
μαλλιά μπλεγμένα ,κολλημένα στη πλάτη,
ήλιος καυτός, μας λιώνει το δέρμα,
ωραίος καιρός - αν δεν είχε ψέμα.

Βουτάμε βαθιά να νιώσουμε κάτι,
είναι γνωστό, μας λείπει αγάπη,
περίμενα καιρό αυτό το χάδι
μα ακόμα νιώθω το ίδιο κενή.

Χορεύουμε γυμνοί, ρυθμικά κάθε βράδυ,
κλείνω τα μάτια να δω το σκοτάδι,
ψέματα ήταν όσα είχα μάθει,
οι σκιές σου έχουν χαθεί.

Ανάβω το φως, μα ακόμα σκοτάδι,
ψιθυρίζεις ξανά - άλλη μια πλάνη,
θυμάμαι πικρά το τελευταίο σημάδι
μα έμοιαζε άδεια υπόσχεση.

Κλείνω τα μάτια, με τυφλώνει το φως,
μέσα μου φωλιάζει ένας πόνος κρυφός,
σου δίνω το χέρι, με αποκαλείς αγάπη,
απαντώ: «Όχι, μωρό μου, η αγάπη έχει πεθάνει».