Τα καλοκαίρια τρέχουν γρήγορα,
προσπερνώντας εμένα
και τους χειμωνιάτικους προγραμματισμούς μου.
Σκίζουν την κορδέλα
και με χλευάζουν απ' το βάθρο τον Σεπτέμβρη
ενώ πλησιάζω καταϊδρωμένη.
Με νικάνε
                 κάθε χρόνο.

Θα διαβάσω τα βιβλία που άφησα στη μέση.
θα ξανακάνω κατακόρυφο στην θάλασσα
και ποδήλατο όπως παλιά.
θα φάω καλαμαράκια, θα πιώ τσίπουρο
κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο,
θα ξυπνήσω το μεσημέρι ζαβλακωμένη
και θα φτιάξω φραπέ.
Κάθε απόγευμα στη θάλασσα
κάθε βράδυ έξω με φίλους.
Θα είμαι ευτυχισμένη.

Μπαίνει πάλι Αύγουστος.
Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω.
Πρέπει να είμαι έτοιμη για το σπριντ των τελευταίων 100 μέτρων.
Έχω μείνει πίσω.
Προσπαθώ να προετοιμαστώ
να είμαι τουλάχιστον έτοιμη για τον χειμώνα
μην με αφήσει πάλι κουτσή αρχές Μαΐου
και περάσω όλο το καλοκαίρι
σε προσπάθειες ανάκαμψης και χρονοκαθυστερήσεις.

Κάποια χρονιά
                           θα νικήσω εγώ.