έξω, η πόλη βράζει.
πάνω από 40 βαθμούς.
κι όμως,
υπάρχουν άνθρωποι
που οι πάγοι της καρδιάς τους
δεν λιώνουν με τίποτα.

καμιά φορά κι εγώ
όταν με κοιτάζω,
βλέπω το λευκό μου δέρμα
κατακόκκινο και καμμένο,
σαν τιμωρία που δεν εκτίμησα το καλοκαίρι
όπως του άρμοζε.
για τα μπάνια που δεν έκανα,
τα παγωτά που δεν έφαγα
και τα θερινά που δεν πήγα.
με τιμωρεί
για τις φορές που δεν ήθελα
να βλέπω κανέναν,
γιατί δεν άντεχα εμένα. 

έξω, η πόλη βράζει.
πάνω από 40 βαθμούς.
κι όμως,
εγώ γράφω ποίηση
γύρω στους 17.