Α.

Α όπως Αύγουστος.
Α όπως άμμος, μέσα σε μια κλεψύδρα ο χρόνος
ή σε φωτογραφίες πάνω, σκόνη
που απ' το σώμα σου παλεύεις ν' αποδιώξεις κάθε βράδυ.
Α όπως άπειρο - γαλάζιο όπου χάνεται το βλέμμα σου, θάλασσα που ανήκει μονάχα σ' εσένα.
Α όπως άγνωστο, όπως αφήνομαι, στο κύμα – κι αν βουλιάξω;
Α όπως ανασαίνω, το άρωμά σου, αναστενάζω.
Α όπως απόψε, ονειρεύομαι εσένα.
Α όπως ανυπομονησία, ανάγκη, ανιδιοτέλεια - ο τρόπος που ξεχνώ τη σημασία των λέξεων μαζί σου.
Α όπως άγγιξε με, μαλακά να μην πονέσω,
ψηλάφησε την τρύπα που μου άφησε μια σφαίρα, πριν δύο δεκαετίες, εδώ πάνω στην κοιλιά.
Α όπως Ανατολή,
βασίλειο δράκου Θεού με κόκκινη ουρά και μάτια αγριεμένα· σύμβολα από τα μέρη όπου έχεις ταξιδέψει
και στην καλοτυχία τους πιστεύεις·
χρώματα μέσ' από το παράθυρό σου, αυγή πορτοκαλιά και ροζ,
μπαχαρικά βαριά, μες στα ντουλάπια ξεχασμένα.
Α όπως αντέχω, κράτα μου το χέρι, θα σε ζήσω.
Α όπως άδολη, αχόρταγη, ασταμάτητη, όπως θα έπρεπε να είναι η συνουσία,
όπως Αλήθεια που διστάζω να τη γράψω.
Α όπως κραυγή από στόμα που μαρτύρησε
ό,τι κρατούσε μέσα του για χρόνια.
Α όπως Αύριο,
όταν οι φίλοι θα σε δουν στο πρόσωπό μου, ντροπή και υπερηφάνεια μου.
Άλικο γράμμα που κι εκείνο από ένα Α αρχίζει.