Νύχτες σαν αυτές 

Ανοίγεις τα μάτια.

Η αναπνοή κομμένη στου ύπνου τον βυθό, κομμένη από του καύσωνα το ξυπνητήρι. Δεν έπρεπε να πιείς εκείνη την παραπάνω τεκίλα χθες βράδυ, ο ανεμιστήρας δεν μπορεί να διώξει το βρασμό από το εσωτερικό μέρος του μετώπου σου. Ευτυχώς φυσάει γλυκά στον τέταρτο και η Νέα Σμύρνη δεν είναι Κυψέλη,                  το τσιμέντο καίει αρκετά λιγότερο.

Η Σόλωνος τον Αύγουστο θυμίζει το ταξίδι που έκανες πέρσι μαζί της στο νησί. Εκείνη λείπει, αλλά υπάρχουν τα βιβλία και όμορφες εικόνες μιας άσχημης πόλης που θέλει να σε καταπιεί. Λείπει η θάλασσα, αλλά το μετρό πλέον φτάνει Πειραιά, οπότε το λύσαμε και αυτό!

Όλοι ξέρουν πως το hangover από τεκίλα και η ζέστη παλεύονται με παγωμένες μπύρες το επόμενο ακριβώς βράδυ. Θεσπέσιος συνδυασμός οι κλειστές τηλεοράσεις και η μουρμούρα εκείνων που έχουν χαλασμένο κλιματισμό στο αυτοκίνητο! Πίνεις με παρέα αλλά νιώθεις μοναξιά, πίνεις χωρίς σταματημό,          η νύχτα κυλά σαν μπογιά σε ζωγραφιά.

Ανοίγεις τα μάτια.

Η αναπνοή βγαίνει καθαρή από του ονείρου το σεντούκι, καθαρή γιατί η ψυχή ζεστάθηκε                                με φίλους, χορό και έρωτα.