Άλλο ένα καλοκαίρι αργοσβήνει
ίσως για τελευταία φορά.
Οι Περσείδες καίγονται όμορφα
με την ευχή του Περσέα και της Ανδρομέδας.
Η θάλασσα χορεύει στους ρυθμούς του φεγγαριού,
στα βάθη της κοιμούνται άγγελοι και τέρατα μαζί.
Ένα άγγιγμα ζεστό και λόγια τρυφερά,
ψυχές σαν γόρδιοι δεσμοί κρύβονται απ' τα σπαθιά.
Η νύχτα αχανής μοιάζει τρομακτική
σαν άβυσσος ακόρεστη τρέφεται με τη ζωή.
Ακόμα και οι πιο θερμές μέρες του καλοκαιριού
νιώθουν απόκοσμα ψυχρές όταν τις περνάς μόνος.