Κομμάτια ζωής χαρίζω και ας χάνω στην αγάπη κερδίζω
πες με της ζωής μαχητή.
Τις Μοίρες μου ορίζω, κάθε βράδυ δακρύζω
μα όρθιο με βρίσκει το πρωί.
Άκου το όνειρό σου, είναι κοντά ο λυτρωμός σου
νιώσε ξανά την επαφή.
Χτύπα το εγώ σου, ελευθέρωσε τον εαυτό σου
το μέσα σου που έξω θέλει να βγει.
Κι αν νιώθεις πως λυπάσαι, μέσα σου ψάξε
ποιος στ' αλήθεια είσαι.
Καλοκαίρι γίνε και λάμψε, στον χειμώνα που κοιμάσαι
ξύπνα τώρα και ζήσε.
Στου βουνού το χείλος φτάσε, ξέχνα ότι θυμάσαι
μα μη ξεχάσεις είχες δύο φτερά.
Τη μιζέρια σου άσε στο γκρεμό που φοβάσαι
πήδα και πέτα ξανά.
Κλείσε τα αυτιά σου σε αυτούς, που τάχα λένε για νεκρούς
ο αγαπημένος σου δεν έχει χαθεί.
Μπορεί να μην τον ακούς, μα είναι σε άλλους ουρανούς
και από εκεί ειλικρινά σε ευχαριστεί.