cine Αρκαδία

Δεν θέλει πολύ να φτάσεις εκεί που δεν υπάρχει τέλος, εκεί που τα "έλεος" και τα "νισάφι" και μια απλή βόλτα στο θερινό είναι συνταγή χωρισμού. Δηλώνω συντεταγμένες σ' εφαρμογές που δεν ξέρω καλά - καλά να χρησιμοποιώ, παρά μόνο για να συνεχίζω να περπατώ έτσι εμμονικά στα τυφλά για λίγα ακόμη βήματα, λίγα ακόμη βήματα που με γυρίζουν πίσω σε στενά διαμερίσματα, που κολλάνε σαν λεπτά σεντόνια στο δέρμα, σαν τη μούχλα στον τοίχο και σαν εκείνη τη βαριά μυρωδιά της αμμωνίας στο μπάνιο, μετά από ατυχές μεθύσι στον Βύρωνα. Η Αρκαδία στο μεταξύ, σταμάτησε να στήνει ονειρικές πατρίδες στην επαρχία που μεγάλωσα και ξεκίνησε την ενοικίαση χώρων σε δημαρχιακά μέγαρα, σε πρόβατα φαντασιακά και σ' αποκαλύψεις για 28 μέρες πριν τη διαφυγή από τη διαφυγή της πραγματικότητας. Εκεί στο παράλογο σύμπαν του ώμου σου, που δεν αγκάλιασες ακόμη μια νύχτα με δάκρυα, αλλά πότισες μ' ένα ακόμη μειωμένο εισιτήριο πολυτελείας για μια ακόμη καλοκαιρινή βραδιά δίχως έγνοιες. Το ζεστό παγκάκι θα παραμείνει εξάλλου στη θέση του εκεί στη Ζωγράφου, να σε περιμένει στην Πλατεία του Άγιου Θωμά με κατανόηση δίπλα από τις νευρωτικές καμπάνες της εκκλησίας που μισείς κι όλα αυτά τα ατελείωτα συνειδησιακά κενά που έχεις συσσωρεύσει μέσα σου για ακόμη ένα ιδρωμένο πρωινό, επειδή ξύπνησες σκατά, σε μια ζωή σκατά, με τσέπες γεμάτες δανεικά και μια άδεια κάρτα τραπέζης.