Ο Νεύτωνας μπορεί να ήταν ιδιοφυία
μα ως έχων λογική κύκλωσε σαν μηδενικό
το αθροιστικό βίωμα της αδράνειας.
Είναι μεσημέρι Ιούνη και το συναίσθημα αγκαλιάζει
το σώμα, κι όσο το σφίγγει - το προστάζει.
Μα το σώμα ακίνητο,
φαντασιώνεται μια σταθερή τροχιά,
που καταφέρνει να αποφύγει
κάθε λογής παράκρουση.
Let's not force anything.

Δευτερευόντως, η πρόσκρουση περιγράφεται με μια
σταδιακά μετρήσιμη εναλλαγή της ροπής
προς την απόγνωση.
Εναπόκειται στο μέγεθος,
και την κατεύθυνση της δύναμης.
Το νιώθει πολύ, λέει, άλλα που πάει αυτό;
Check - Option D. Inconclusive evidence.

Η κάθε δράση, όπως λέει ο τρίτος
μα πιο γνωστός νόμος, φέρνει ίση,
μετωπιαία κατευθυνόμενη αντίδραση.
Κι ας η καλύτερη ερώτηση
έρχεται πάντα μετά την απάντηση.
Αν ήταν ο έρως διαγώνισμα, πολλοί θα 'παίρναν άριστα.
Εγώ έδωσα κόλλα λευκή, μόνο με τ' όνομά μου
απλά για να πάρω πίσω, τη μονάδα.
Ο Σεπτέμβρης θα 'ρθει ούτως ή αλλιώς.

Υπήρχε εξ αρχής η εύκολη επιλογή
να μείνει στο ντουλάπι με τα μπουφάν
η εχθρότητα.
Ο Νεύτωνας μπορεί να ήταν ιδιοφυία
μα δεν έφτασε να ζήσει την απόγνωση,
που δίνει
η σχετικότητα.