Ξύπνα Αύγουστε 

Άγνωστος πάλι ο Αύγουστος,
αγωνιά, στις γωνίες ενός κρυφού μέρους.
Κρίμα το καλοκαίρι.
Ήρθε νωρίς και φέτος και κουράστηκε.
Ζητάει ωράριο διαμαρτυρίας
λες και τα μαγιό φτιάχτηκαν μόνο για έναν μήνα.

Ξύπνα Αύγουστε,
χωρίς τη γιορτή της Παναγίας δεν είσαι τίποτα.
Θυμάμαι όταν σε γνώρισα
ήμουν αμούστακο αγκάθι.
Τώρα μου ζητάς την άδειά μου
να την περάσω σε ακριβά ξενοδοχεία
και μόνιμες αγάπες.
Υψώνεις το φεγγάρι σου
και ανακηρύσσεσαι βασιλιάς ενός αγγίγματος
διαφορετικού, σχεδόν εγκαταλελειμμένου,
κι όσοι πιστοί αισθήματος, προσέλθετε.

Οι άντρες ψήνουν τα κρέατα
και οι γυναίκες καθαρίζουν τις πατάτες
-πάντα-.
Μετά χορταίνουνε και ξεκινάνε τις Χριστοπαναγίες
κι οι γυναίκες πλένουνε τα πιάτα.
Κάτι τέτοιες στιγμές χρεώνουνε οι ψυχολόγοι.
Όχι από ανάγκη για λεφτά, αλλά από υποτίμηση αγκαλιάς. 

Ξύπνα Αύγουστε,
υπάρχουν κι άλλα καλοκαιρινά καράβια:
το καβαφικό,
το ισπανικό,
το ιεροτελεστικό,
το dog style,
γενικά, το sex χωρίς ψεύτικα γράμματα.

Θυμάμαι όταν σε γνώρισα
νόμιζα πως αδικήθηκε η νεκροψία μιας μαργαρίτας.

Μ' αγαπά, δεν μ' αγαπά.
Με σκέφτεται, δεν με σκέφτεται.
Τον παίζει, δεν τον παίζει.

Ελπίζω κάποια στιγμή να μην ξεμείνω από φύλλα
σαν ιδέες που μέθυσαν σε μια καλύβα ενός χωριού
που το μόνο που σέρβιραν
ήταν ούζο και γαλήνη.