Στον στεναγμό των σταφυλιών
λειώνει το καλοκαίρι.
Πάει κι αυτό.
Και τίποτα δεν έχει για να δω
απ' το μεγάλο αυτό μπαλκόνι.
Χρυσό κλουβί έφτιαξα να μπω
και τώρα περιμένω - τον θάνατο
να 'ρθεί να με λυτρώσει
λειωμένο παγωτό πριν με λερώσει
στο βράδυ το καυτό
δροσιά να δώσει
και θύμησες πολλές ν' αναφουντώσει.
Δεν θέλω να πενθώ
μα η κούραση είναι τόση
που νιώθω προς το τέλος τραβώ˙
η λαχτάρα που 'χα
για τέχνη, έρωτα, χορό, έκφραση, ζωή
έχει τελειώσει
και θέλω να ξεκουραστώ˙
στον τελευταίο μου χορό
σαν ροκ-ζεϊμπεκιά-μπαλλετικό
εκεί που η φούστα στο μωσαϊκό θα 'χει απλώσει
σε μια αναλαμπή
θα δω τον πιο καλό μου εαυτό
και μ' ένα χαμόγελο ισχνό
απόγεμα καλοκαιριού που ο ήλιος δύει
θα μείνω εκεί.. στην τελευταία τη στροφή
το ξαφνικό πέταγμα των πουλιών
θα μ' εύρει πεθαμένη.