Μισώ το καλοκαίρι.
Σε κάνει να βιώνεις τη μοναξιά δέκα φορές πιο βαθιά.
Όλοι φεύγουν από την πόλη και ενώ κάπως χαίρεσαι για αυτό
ταυτόχρονα αισθάνεσαι το τεράστιο κενό.
Έμεινες πίσω μόνος και τώρα περπατάς σε μια άδεια Αθήνα
με μοναδική παρέα σου την ανυπόφορη ζέστη.
Και να φανταστείς, εμένα μου αρέσει η μοναξιά.
Αλλά την αγαπώ όταν είναι από επιλογή,
όχι επειδή έτσι είναι οι συνθήκες.

Μισώ το καλοκαίρι.
Όλα είναι τόσο τέλεια σε αυτό.
Ο καιρός, η θάλασσα, ο ουρανός. Όλα.
Και είναι τεράστια η αντίθεση με τον αβίωτο βίο μου.
Μου υπενθυμίζει πόσο καταθλιπτική είναι η ζωή μου.
Αχ πόσο θέλω να αγαπήσω το καλοκαίρι.