Το Καλοκαίρι ντύνεται με ό,τι βρει μπροστά του,
κρύβεται, κάνει φωλιές μες στο σκούρο μπλε της θάλασσας.
Το Καλοκαίρι είναι η καρδιά ενός καταπράσινου δέντρου
που σείεται και χορεύει με τα κέφια του ανέμου.
Το Καλοκαίρι ταξιδεύει ανεξαρτήτως καιρού και είναι πανταχού παρόν.
Ταξιδεύει πάνω σε καράβια με βαλίτσες χρωματιστές
γεμάτες με όλα τα απαραίτητα και λίγο παραπάνω,
απ´ όλων των ειδών τις σκέψεις και τα συναισθήματα,
δεν κάνει διακρίσεις.
Καπνίζει ένα τσιγάρο και αναπολεί τα άλλα Καλοκαίρια.
Το δέρνουν οι Βοριάδες κι αυτό το δέχεται χωρίς αντίσταση.
Καμμιά φορά σκαρφαλώνει μακριά απ´ τη βουή,
στα όρη και τα δάση να κάνει τον απολογισμό του,
ν´ αγκαλιάσει τη μοναχικότητά του.
Φοράει κρινάκια στα μαλλιά και καμαρώνει την απλότητά του.