Πυρετός Θερινής Νυκτός 

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα τζιτζίκια τραγουδούν μόνο όταν αρρωσταίνεις?
Η υγρασία μάλλον σε πρόλαβε πριν καλά - καλά μπει ο Ιούλης
κι ό,τι σου άρεσε ως παιδί τώρα σε πικραίνει.
Πας στο περίπτερο μπας και το θυμηθείς έστω και για λίγο,
δυο μπουκιές παγωτού πριν γίνει σούπα.
Σε αναστατώνει τώρα, γιατί κολλάει, πρέπει να βάλεις πλυντήριο,
να ελέγξεις το ψυγείο αν ακόμα δουλεύει.
Επειδή η ζέστη όλα τα λιώνει,
μαζί και τα δυο εγκεφαλικά κύτταρα που σου 'χουν απομείνει
γιατί ποιος θα σε κρατάει ξύπνια τα βράδια αν όχι για σένα την ίδια?
Η άλλη σου λύση θα 'ταν να βγεις με φίλους που τώρα χάνονται σε σεζόν,
μπιτσόμπαρα και κάμπινγκ.
Σκέφτεσαι αν ήταν κι από πριν λίγο χαμένοι,
αν απλά υπάρχουνε για να κατεβαίνει η τιμή του κρασιού στο τραπέζι.
Δεν επεκτείνεσαι.
Μα τι τους θες όταν με το που ανοίγεις το παράθυρο
σου 'χει στηθεί ολόκληρη χορωδία από ζωύφια
έτοιμα για αίμα και τηλεοπτικές επαναλήψεις?
Εξάλλου, τα σκουπίδια ζέχνουν και σου φέρνουν ναυτία.
Κάπως έτσι καταλήγεις να βράζεις σε μια χύτρα αηδίας.

Πράγματι, δεν είναι ελκυστικό πια το καλοκαίρι.
Μπορεί και να μην ήταν ποτέ.
Μπορεί απλά να σου άρεσε γιατί είχες άδειο πρόγραμμα ως τον Σεπτέμβρη.
Κι όμως θυμώνεις που αρρωσταίνεις.