Εγώ δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τα καλοκαίρια,
σαν κρατημένη ανάσα
καυτή
τα περίμενα να περάσουν.
Οι φίλοι λέγαν' "Αύγουστος" με λαχτάρα
κι εγώ λαχταρούσα μονάχα να περάσει.
Τα καλοκαίρια με βρίσκανε θολή
μέσα στις μέρες που γίνονταν κράματα η μία της άλλης,
ανώνυμες, ήδη ξεχασμένες.
Σαν αίθουσα αναμονής για τον Σεπτέμβρη.
Τα καλοκαίρια με φοβίζανε,
δεν μπορούσα να μείνω για πολύ μόνη με τον εαυτό μου.
Οι σκέψεις μου του καύσωνα ήταν οι πιο παγωμένες.
Κι έπειτα;
Ήρθες εσύ.
Εσύ κι ο ήλιος σου.
Έκανες τον Ιούλιο προσμονή,
τον Αύγουστο τραγούδι.
Κατάλαβα γιατί όλοι ποθούν το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Κοιτούν το μαγικό
τ' απόκοσμο
και νιώθουν όπως εγώ
όταν τα μάτια σου βρίσκουν τα δικά μου.